23 lipca 2016

Ada (odcinek 4)

Od poprzedniego odcinka z Adą minęło trochę czasu, więc zanim przejdę do kolejnego przypominam o kim ten scenariusz napisany przez życie.

 ➡ Ada (trailer)  ➡  Ada (odcinek 1)  ➡  Ada (odcinek 2)  ➡  Ada (odcinek 3)

Odcinek 4:

Miejsce akcji: Rybnik

Czas akcji: wiosna 2016

Występują: syn starszej pani, ojciec starszej pani (pośmiertnie), Chaim Schwerdt (pośmiertnie), amerykański Chińczyk, moja koleżanka, pani tłumacz, ja.

Myję okna. Dryń, dryń. Dzwoni moja komórka. Odbieram.

Dialog:

Koleżanka: Cześć Małgosiu.

Ja: No hej 🙂

Koleżanka: Ty jakiś czas temu zajmowałaś się historią jednej Żydówki w Rybniku.

Ja: O którą chodzi, bo mam ich na tapecie sporo  :mrgreen:

Koleżanka: Tą, która była przechowywana w Rybniku w czasie wojny.

Ja (maksymalnie zdziwiona): A skąd Ty o tym wiesz?

Koleżanka: Już tłumaczę. Otóż niedawno, zupełnie przez przypadek, zgadałam się z kimś z mojej dalekiej rodziny na ten temat. To syn starszej pani, u której byłaś i z którą rozmawiałaś o tej dziewczynce. Ta pani zmarła.

Ja: Tak, wiem.

Koleżanka: No, to syn teraz niejako likwiduje mieszkanie po mamie i znalazł listy, które Cię mogą zainteresować.

Ja (już czując to lekkie podniecenie, które towarzyszy detektywom): Dziewczyno! Dawaj namiary na człowieka!

Koleżanka: Zaraz Ci poślę smsem.

Ja: Rewelacja! Dzięki za pamięć!

Dzwonię. Dialog drugi za 2 minuty.

Ja: Dzień dobry. Nazywam się… jakiś czas temu spotkałam się z pana mamą i ponoć znalazł pan coś, co dotyczy moich poszukiwań.

Syn starszej pani: Tak. Zaraz oddzwonię. Teraz jestem ciut zajęty.

Ja: Ok. Dziękuję.

Czekam jak na igłach na telefon. Mycie okien olewam.

Dryń, dryń.

Ja: Tak?

Syn starszej pani: Teraz już mogę mówić. Otóż znalazłem dwa listy adresowane do mojego dziadka. Listy, które wysłane zostały do niego przez Chaima Schwerdta pod koniec lat 60-tych XX wieku z Niemiec.

Ja: Chaima? Wiem o Maksymilianie, Otto, ale o Chaimie nic.

Syn starszej pani: Chaim to był brat Maksymiliana, a zarazem tata Ady.

Ja w duchu: No wreszcie! Wiem kim była Ada dla Maxa i Otto!

Syn starszej pani: Myślę, że najlepiej będzie, gdy się spotkamy i wymienimy swoimi informacjami. Przyniosę te listy.

Ja: Jasne. W takiej sprawie to mogę się spotkać o każdej porze dnia i nocy.

Czas akcji: za parę dni.

Miejsce akcji: Rybnik, miła kawiarenka.

Występują: syn starszej pani, ja oraz kilka klientek kawiarenki patrzących od czasu do czasu ze zdziwieniem i rozbawieniem na dwoje ludzi siedzących przy kawie i wpadających w zachwyt nad jakimiś kartkami.

Dialog:

Syn starszej pani: My to się chyba skądś znamy…

Ja: Też mi się tak wydaje. Ze szkoły?

Syn starszej pani: A gdzie chodziłaś do liceum? Do Hanki?

Ja: Tak. No jasne, znamy się z Hany 🙂

(Dalej dialog krąży wokół Hanki, więc nie jest istotny dla Ady).

Syn starszej pani wyciąga swoje odkrycia, a ja swoje zgromadzone karteluszki i informacje.

Syn starszej pani: U nas w domu o tej historii wiedziano, ale bez szczegółów. Teraz, przy okazji likwidowania mieszkania po mamie, znalazłem te dwa listy. Są po niemiecku. Mogę ci je na szybko przetłumaczyć. Listy napisał Chaim Schwerdt do mojego dziadka, prawdopodobnie po tym, jak dziadek zaczął szukać z nim kontaktu. Mam tu kopię listu, który dziadek otrzymał z urzędu w Regensburgu. Podano mu wówczas adres Chaima. Nie wiem o czym pisał dziadek do Chaima, ale mam jego odpowiedź. Wiem już dziś, na podstawie analizy tych listów, że w ratowanie Ady i Chaima byli zaangażowani jeszcze inni członkowie mojej rodziny. Dzwoniłem kilka dni temu do mojej kuzynki i była w szoku, gdyż w ogóle nie wiedziała o tym.

Ja (dotykając z szacunkiem listy i słuchając szybkiego ich tłumaczenia): Ale czy wynika z nich skąd się oni u nas wzięli? Znaczy się Ada i Chaim?

List Chaima

(Ja w duchu: muszę mieć swoje tłumaczenie tych listów i na mur kupię książkę Otto i Maschy Schwerdtów, jak znajdę wersję angielską, bo z wujka G. widziałam wielkie „G”).

google

Syn starszej pani: Nie wiem. Myślę, że dziadek miał jakieś wspólne interesy z Chaimem. Chyba znali się przed wojną. Tak wynika z listu. Może coś szmuglowali przez granicę, gdyż razem ich aresztowano. Z listu Chaima wynika, że Niemcy go bardzo okrutnie traktowali w więzieniu, w przeciwieństwie do dziadka. Ten miał lżej. Chaim napisał również, że dziadek mu obiecał uratować Adę. Potem jest parę zdań, z którymi się nie zgadzam, ale rozumiem, że przez Chaima przemawiała gorycz i pamięć o tym co przeżył. Chaima ukrywała m.in. moja rodzina i, nieznany mi z bliżej ktoś o nazwisku Chlubek, w Skrzyszowie. Chyba w jakiejś piwnicy, czy lepiance.

(Ja w duchu: to by pasowało do relacji Ady złożonej po wojnie w Yad Vashem).

Syn starszej pani: Daję ci ksera tych listów. Może coś więcej wyciśniesz tej historii.

Ja: Czy mogę to opisać na Szufladzie?

Syn starszej pani: Tak.

Ja po powrocie do domu: Wujku Google, teraz pomóż mi znaleźć angielską wersję  książki Otto Schwerdta i jego córki i to w miarę tanio. Amazon.com. Mam. Logowanie. Kupuję najtańszą. Gówno. Nie wysyłają poza USA. Szukam dalej. Jest, parę dolców droższa. Klik, następny klik, i jeszcze klik. Będzie do 3 miesięcy. Trudno, nie będę zamawiać w trybie ekspresowym, bo mnie na takie fanaberie nie stać, choć chciałabym od razu wiedzieć jak przeżył Chaim i Ada.

Chaim Schwerdt (2)

Ja do taty: Mam parę kartek do przetłumaczenia z niemieckiego. Możesz ktoś z twoich znajomych?

Tata: Załatwię.

Za 3 dni mam perfekcyjnie przetłumaczone listy Chaima Schwerdta, ojca Ady, wysłane do Polski w 1967 i 1968, no i mam bardzo pogmatwane myśli w głowie.

Otto Schwerdt (74)

Po dwóch tygodniach przychodzi z Illinois paczuszka wysłana przez Yinghai’a. „Gdy Bóg i świat spał”. Ja tej nocy nie śpię. 110 stron łykam bez kombinowania, że nie każde angielskie słowo jest mi znajome.

Już wiem. Może nie wszystko, ale bardzo dużo. Wiem ilu ludziom moja Ada zawdzięcza życie. Ale o tym w następnym odcinku.

 

 

 

 

 

 

 

Kategoria: Judaika, Rybnik | Możliwość komentowania Ada (odcinek 4) została wyłączona